Bij gezinstherapie wordt het hele gezin betrokken en gaat met elkaar in gesprek. Hierbij staan de problemen van één of meerdere gezinsleden centraal. Problemen gaan meestal niet zonder wrijving en in sommige gevallen dreigt de gezinsontwikkeling hierdoor te stagneren.
Voorbeelden hiervan zijn:
- Ouders die zich zorgen maken over het gedrag van hun kind
- Verschillende ideeën over opvoeden hebben
- Ruzies tussen ouders en kinderen of tussen kinderen onderling
- Problemen naar aanleiding van een echtscheiding
- Het missen van respect in de omgang met elkaar
- Levensfaseproblematiek (o.a. pubertijd, overgang)
- Problemen naar aanleiding van misbruik of verwaarlozing
- Omgang met ziekte (lichamelijk of psychisch van aard) of overlijden van een gezinslid
- Problemen in nieuw samengestelde gezinnen
In dergelijke gevallen kan een gezinstherapie behulpzaam zijn. Gezinstherapie, wordt ook wel systeemtherapie genoemd, verwijzend naar het systeem dat een gezin vormt. De systeemtherapeut bekijkt onder andere wie uit het gezin of de omgeving van het gezin kan bijdragen aan het oplossen van de problemen.
Een systeemtherapeut brengt gezinsleden weer met elkaar in gesprek en helpt inzicht te geven hoe er met elkaar om gegaan wordt. De therapie is erop gericht dat ouders weer het gevoel krijgen de regie over de opvoeding te hebben en kinderen zich weer gerespecteerd voelen. Uiteindelijk gaat het erom gezamenlijk te zoeken naar oplossingen waarin alle gezinsleden zich gezien en gehoord voelen. Op deze manier kan er weer op een ontspannen manier met elkaar om gegaan worden.